Blog

sis

birkaç dokunuş eksik,
birkaç şarkı hatırsız,
biz yine tamdan bi’ eksik kaldık.

***

acından da geçtim, geçmedim değil
sevdalısıyız ya rüzgârın,
mevsim hiç ama hiç önemli değil.

göremiyorum seni artık
bu mevsim bile sisli
güneş misin
bulut mu?

mirfanK’15
Blog

küpe

“kimse sınanmadığı günahın masumu değildir.”
-anonim-

“şeytana ait olan hiçbir şey insana yabancı değildir”
-dostoyevski, karamazov kardeşler-

bir kulağın delik olsa bile bazen iki küpe taşıman gerekir. küpe olsun.
Blog

Af

kırdığınız bir kalbe dokunun, bin aydan daha hayırlı bu günde af kapısından geçmeniz dileğiyle, hayırlı kandiller.

mirfanK’15
Blog

O

ondan geriye
Ondan geriye sayalım, sonra dağılırız. 

O’ndan geriye ne kaldı ki?

Yakası ütüsüz gömleğimin cebinde yıkanmış bir peçete var, sanırım gözyaşlarını buna silmişsin, cebim ağırlık yaptı bende yanlış iliklemişim düğmelerimi. Sona gelince anladım, yaşların beni çirkin gösteriyor.


Elleri zincirli mahkum gibiyim, sağım solum aynı kıyafete bürünmüş insanlarla dolu. Koluma giriyorlar sürekli, düşecekmişim gibi davranıyorlar, daha ne kadar düşebilirim ki? Mübaşirin sesi kurtarabilir beni, evet, mahkeme salonuna bir girsem elimle kolumla konuşacağım, anlatacağım seni.
Ama mübaşir yok,
Ellerim zincirli,
Hakim sağır.
Şimdi gözlerimi sökerek gidiyorsun ya benden, öldürüyorsun ya beni, reenkarnasyon var, inanıyorum ben, tekrar geleceğim bu dünyaya! Bulacağım seni! İntikam.. İntikam.. Seveceğim seni yine. Olur da “sen” olarak gelirsem dünyaya kimsenin gözlerini sökmeyeceğim, kimseden gitmeyeceğim.
Hangi rüzgara emanet ettin kokunu?
Kirpiklerim yaş, gamzelerimin damarları çekiliyor.
Yanık bir zurna sesi ile gelin çıkarıyorlardı köyün birinde hatırlıyor musun? Gelin çıkarma törenine geç kalan bir kadını almış, evin önüne bırakmıştık seninle. O kadının duası tuttu, muradım oldun, çok mutlu olduk seninle. Sonra asma köprüden geçerken bir çocuk görmüştük hani, dizleri yırtık, elleri kirli, ağlıyordu. Gidip sormamıştık “neyin var?” diye. İşte onun da bedduası tuttu, hüznüm oldun.

Geçenlerde bir liste çarptı gözüme;
”En çok insan öldüren memeliler” diye, hipopotamları listenin başına oturtmuşlar, üzüldüm açıkçası.
İnsanların hala haberi yok senden.

mirfanK’11
Blog

Zer

Sustuklarımın içine bak
Başka bir çığlık
Can çekişiyor.

Sana dokunan harflerimi sorguya çekiyorum, yağmur yağıyor ve şapkalara minnet ediyoruz yine. Yolda kaldı bir sevda masalı, masal anlattığım gelincikler geliyor gözümün önüne ve ben daha son harfi yutmadan onlar uykularına gömülüyorlar.

Kardelenler var bir de;

Başlarını umutsuzca güneşe uzatıyorlar, öleceklerini biliyorlar
-benim gibi.
ama
asiler
-benim gibi.
Isınan yaprakları yeri gösteriyor
-benim gibi.
ama onlar
ölüyorlar görüyor musun?
-senin gibi.

öl.

mirfanK’11
Blog

Bi’ Dilim Zaman

bi' dilim zaman


Evvel zaman içinde
İki çocuğun olsun istiyorum dua ile.
Birisi doğarken ölsün,
Diğeri de yaşarken öldürsün
Seni.

geceleri masmavi yapışırken düşlerime sen
şimdi kapkaranlık bir düşsün.
zifiri düşüyorsun
ama
kafanı kanatacağın duvarlar beyaz.

. . .

küçükken süt dişlerini çektirmeye taksiyle gitmişti yakın bir dostum,
büyüdü, hala her sarı arabayı o taksi sanıyor.

sonra ben büyüdüm
büyüdüm de ne oldu?
büyüyünce kuş üzümü olacak çiçekler kokmamaya başladı ve yüreğimdeki en lezzetli tatlı diye övündüğüm tepsilerin dibini kahpelik tutmuş!

ama neresinden tutarsan tut,
eline bulaşıyor senin.

yüreğime kim almıştı seni?

bi’ dilim zaman dileniyorum şimdi:
geçmişe gelip
seni dilimlemek için.

dilim dilim.

mirfanK’11

Blog

Lanetli

lanetli
Biliyorum, kafanı her gökyüzüne kaldırdığında uçan kuşlar kadar özgür olmadığını 

ve asla “özgür” olamayacağını biliyorum. 

Şimdi sen bende ölüyorsun ya,
Aklım cenazende kalıyor.

Dokunduğun her şey mat. Evet, hayatında yer eden herkes adın geçince bir müddet gözlerini kapalı tutuyor. Öyle ki o an karanlık değil, beyaz bir perdeye leke gibi düşüyorsun.

Çünkü,

S e n  ç o c u k l u ğ u n u

D o ğ m a m ı ş  b i r  ç o c u ğ u n

G ü n a h ı n a

S a t t ı n .

Üç kuruş.

Bana ”sen sıradan değilsin” dediğinde iyi bir şey söylüyorsun sanırdım.
Meğer, kahpeliğin sıradan gelmiyormuş bana vurunca anladım.

Nefesine nefis bulanan
Bacakları kırmızı
Topukları cenin
Elleri kirli

Bir aciz görürseniz
Bacaklarını kapatın,

”O” Lanetli.

mirfanK’11
Blog

Yalan

Fırtına

“Annesine yalan söyleyen kadından sadakat beklenmez.”

İrili ufaklı yalanlarla büyütülmüş çiçeklere doğru gübreyi verirsen kururlar. Yalan aşılaman gerekiyor onlara yalan! Beceremedim.
Ben babama hiç yalan söylemedim.
Ne zaman sorsa
”Sevdim” dedim.

Ama sen, görüyorum ki adını bile yalan yanlış söylüyorsun.
Yalanın sonu kendine benzeyen bir kelimeye çıkar;
y a l n ı z l ı k .

Tanıdın mı?

Bakma öyle atıp tuttuğuma,
Karıncayı bile aldatamam ben.

Şimdi gelip sorsalar sana hep sen haklısın değil mi?
Gidenler haksız, şerefsiz ve hatta nankör. Mutlaka onlar seni yarı yolda bırakmışlardır ve kıymetini bilmemişlerdir. Onlar diyorum kusura bakma çünkü sayıca biraz kalabalıklar.
Ama sen, doğrusun ve iyisin. Hatta meleksin.
Kim bilir,
Belki annenden başka birisi de inanır sana zamanla ama geçmişini iyi sakla.
İyi hoş,
Bilse nasıl bir yaratık yetiştirdiğini O da inanmaz sana. Ama acele etme şu dünyayı bi’ değişelim. O da görecek seni, O da!

Seni unutmak,
Gururuma olan en büyük borcumdur.

mirfanK’11