Ne güzel anneleriniz var. Keşke olmayanların da olsa.
Her annesi olana müthiş bir huzur vermese de şüphesiz ki annesi olmayan herkesi derinden yaralayan bir gün.
Hepimiz bir dönem bu çılgınlığın esiri olduk, bazılarımız olmaya devam ediyor. Müthiş bir söz okudum: “Birilerinde boşluk hissi uyandıran tüm özel günler keşke sessiz kutlansa.” değil mi?
Bu yarış bir düşüşü andırıyor bende niyeyse. Yine de her harfim kulağıma ‘duyar’ kelimesini fısıldıyor. Bu zamanlarda en çok yaptığımız veya en çok maruz kaldığımız şey; duyar kasmak.
Kutlamayıncılardan değilim. Şovun tam karşısında duruyorum. Zira her şeyin bir günü / haftası var. Kararında olan her şey damakta güzel bir iz bırakır.
Sevgi ile.
mirfanK’20