Kayıp gitti gözyaşlarım arasında
Dört duvar arasında bir gül
Uzandım
Dikenleri kamaşıyor
Acıtmıyor
Kıpkırmızı bir gül
Kayıp gitti gözyaşlarım arasında
Hiçbir şey söylemeden
Bir daha görmeden
Kokusu değmeden burnuma
Kayıp gitti gözyaşlarım arasında
Ve
Bir gül
Aklımı aldı
Kayıp giderken gözyaşlarım arasında…
Sıla’dan Gurbet’e adlı bir şarkıydı saçlarını uçuşturan
Biz arkamıza bakmadık hiç
Elin elimde
Başım dik
Geride bıraktıklarımsa
Sersefil.
Yaşı geçmiş insanlar yaşlarına ayak uyduruyor bak
Hepsi kendinden geçmiş
Önce sevdiklerinden
Sonra kendilerinden
Oysa bizler önce kendimizden geçeriz
Sonra yaşımız geçer
Fırsat kalırsa sevdiğimizden geçeriz.
Arzulanan bir adam olsam
En büyük arzularımda bulsam seni
Kirpiğin düşse yanağına da
Dünyayı durdurup alsam.
İki insan var önümüzde bak
Dans pistine geçmişler
Geçiyorlar
Bir bedendeler
Gözler bir
Bir şarkıdalar
Yıllar bir.
Aşklar pekişti o dans pistinde.
Yeni aşklar doğdu;
Annesi kocaya kaçan aşklar…
mirfanK’09 ~CZ~
Teşekkürler Nazlı Çifçi
Adını dahi bilmediğim sokaklar canlanıyor gözümde
Katre katre dökülen yapraklar
Ve içimde kaybolmaya yüz tutmuş bir sen…
Avazım çıktığı kadar bağırıyorum bu bakmaya kıyamadığım duvarlara
Fakat
Adın dahi yankı yapmıyor
Unutulmuşsun buralarda
Çünkü
Hiçbir sokak şahit değil
Nefes aldığına
Ve
Bende hiçbir belirtin yok
Aşk adına.
Keskin bir anason kokusu giriyor araya
Özletti kendini o da biliyor.
Seni hatırlatan mezelerle süslüyorum dünyamı yine.
Kulağımda sen
Ellerimde sen
Dudağımda sen
…
Üzerimde lekeli bir ceket ile uzak yollar aramaktayım.
Fazlasıyla uzak
Tenimde dolaşıyor başka eller
Bir yara arar gibi
Seni yokluyorlar sürekli
Oysa ruhumda bir yarasın
Kabuk tutmayan
Dolaşmayın tenimde
Zira kanadı mı
Bir daha
Asla
Durmaz
Yaram
Buruk bir görüş günü.
Mahkûmlar kelepçelemişler kendilerini araçlarına,
Gözlerini de siyah bir şey ile kapatmışlar
Tanımamak için.
Volta atıyorlar Başkent sokaklarında
Görüş günü bugün
Görüşemeyenler görüşecekler.
Çok zararlı şeyler yazıyorum
Büyük şeyler çıkıyor dudaklarımdan,
Dizleri titriyor edebiyatın korkudan
Korkuyor benden.
Aşkı köle ettim başkent şahit!
Ağzı açık izliyor Tandoğan
7. Caddede katliam var, geberiyor sahte aşıklar.
Aşk…
Sürünüyor karşımda
Korkuyor benden.
Bir de “O” var.
Onun önünde de ben titriyorum zaten.
Ben “sen” için yaptıklarımı söyleyemem, bir anlamı kalmaz.
Ben kendi dünyamda bir “sen” yapmaya çalıştım, olmamış meğer.
Şimdi gidiyorum kendi dünyamdan.
Sen o dünyada olmamış halinle kalacaksın,
Bir anlamın olmadan…
Seni mutlu eden bir yerde,
Mutlu olduğun biriyle,
Mutlu olduğun zaman gülümsemeni gölgeleyecek şekilde
Aklına düşmem dileğiyle
Ve
Son kez “hoşçakal” ruhum…
Dışarısı aydınlık biraz, bugün biraz daha ümitliyim gelmenden. İçim titriyor bu ihtimallerle boğuşmaktan ama yine de hayal kuruyorum sensizliğin bataklığına, yıkılması kolay olsun diye.
Güneş terketmek üzere, son gösterisini yapıyor. Rengi tuhaf garip bir havaya büründü buralar. Avuçlarım başka bir elde terlemeyeli çok oldu.
Sen gel diye…
Yıldızlar gelecek birazdan, onlardan en sevdiklerini, hani “şuna baksana ne güzel” dediklerini toplayacağım tek tek…
Ve gözlerin “onu” düşündüğün zaman dalıp gittiğinde boğulmayasın diye tavana süs yapacağım.
Bir şubat soğuğunda sen, hayallerimi öksüz bıraktığında onlar yine yokluğunun koynunda hasretine “anne” dediler, dışarıda da hasret rüzgarları esiyor.
Gel utansın rüzgarlar…
Beni en çok beğendiğin gecede gibiyim şimdi.
Yanımda sahte, yakışıksız ve alnında “u-mutsuz” yazan bir eş yok ama benim sakallarım dahi aynı boyda, sevdiğin gibi.
Özendim bu geceme de.
Gelirsen beğen diye.
Çiçeklere öğüt verdim, anlattım sen gibi kokacaklar bu gece.
Paspasın altında anahtar yok bu kez. Gururumu sakladım tam ortasına, gelirsen eğer iyi sil ayaklarını. Aşka dair tutulmayacak sözlerini çıkardım buzluktan.
Buzu açılır birazdan, gel en kızgın tavada kızart ite köpeğe yedir sözlerini, n’lur sen yeme!
Kapısı kilitli odanın duvarını sildim hayallerimle, onunla çekildiğin fotoğrafları yapıştırdım gelişigüzel. Geçip ıssız sandalyemden baktım, flu bir defolu aşk var karşımda. Yüzünde de çakma bir gülücük, yüzsüzce.
Hayır kızmıyorum sana.
Gel sen.
Seni kazandığımda gülmedim.
Şimdi ağlamamı bekleme benden.
Çünkü ben kaybetmedim, biz kaybettik.
Bugün seni bekleyişimin ilk yılı doldu.
Bu da ulaşmayacak mektuplar arasında yerini alacak şüphesiz. Ama olurda gözün çarparsa anla ki devam ediyor tutkum…
“… Sen başka kollarda arararken mutluluğu, ben sustukça soldum. Halim vaktim kalmadı inan, ama bekleyeceğim seni bil. Bil ki birisi olsa da parçam ben yine o gün kadeh tokuşturacağım parçamla yokluğuna…
Bil ki sevecek seni içimdeki -çatlak- ve sızamayacak kimse o çatlaktan…”
“… O çok sevmişti, en az benim kadar çok…”
Yanmasın ciğeri,
Benim gerçeklerimin enkazında ufanmasın hayalleri. Sırf mutlu olsun diye birileri umutlarını peşkeş çekti diğerleri.
Masmavi geceleri, doğum çığlığı gibi süslüyor her yeri. Komşu şikayetçi olsa da adı sevda konamaz hiçbir dala…
Sırf ben duvarlara sürterken hayallerimi, o kıvılcımlardan yanmasın diye gittim.
Gerçek şu ki;
Sevdim ben,
“Onun benden nefret etmesine izin verecek kadar, bunu izleyip delirinceye kadar çok sevdim.”
mirfanK’08 (ikibinsekiz)
Utandım,
Sana sevda demeye utandım.
Uzatma,
Sen bir başkasına hibe ettin tüm hayallerini.
Hiçbir gurursuzun yapmayacağını yaptın sen,
Ve beni köpek gibi sevdiğini bilmeden.
Uykusuza masallar artık.
Uyut uyutabilirsen.
Sen büyük bir yola girdin
Küçücük hayallerin ve ufkunla.
Bu zavallı dünyaya bir küçük daha doğurmaya.
Biz yakışmadık bu dünyaya “aşk” neylesin?
Ay’dan bakıldığında görülen en büyük kahpesin!
mirfanK’09
Döküldüğümde utanmayacak bir yâr var mı bildiğin?
“Senle doğan güneş, batmasın sensiz hiç
Batarsa şayet, gömüleyim olmamışlara”
diyebileceğim bir yâr var mı bildiğin?
Ben,
El pençe divan
Sen,
Sonsuz hayallere yaslan.
mirfanK’09
Alın sizin olsun eski sevgililerim, benden uçup gidenler.
Elbet vardır dünyalarında bir kalem,
Sevişirken dikkat edin, çıkabilir bir yerlerden dudak izim, gölgem.
Dokunmasam bile yoklayın yüreklerini, elbet dokunmuştur bir cümlem.
Parmaklarınızı usulca gezdirin tenlerinde vardır bir işaretim.
En pürüzsüz sevdalara idi en günahsız yeminim.
“Ahh” etmişlerdir benden sonrakiler, “biz böyle sevemedik” derler elbet.
Gözbebeklerinde vardır bir İrfan, gece de çıkar gündüz noksan.
Tüm bunlardan sonra ben yoksam,
Değmemişim tenine, çünkü değmezmiş sevgime.
Sonra sakın anmayın adımı ey eskimişler!
Ben eskitmedim sizleri, eksiltmedim.
Ben
Sadece
Sevdim
Ve
Usulca
Gittim…
Hep arkada otururduk
Hep yalnızken mutluyduk biz
Sonra biraz da gurur vardı
Yaklaşmazdık, konuşmazdık
Hep ayrı bir dünyadaydık
Hep ordayken mutluyduk biz
Sonra biraz da gurur vardı
Yaklaşmazdık, konuşmazdık
Ve
Şimdi bir duvar örülü,
Hiç yıkılmaz aramızda.
Yaklaşmak zor istesen de,
Biz yarattık acıları…
Kaderimizi biz yazdıkça,
Renklerle bir siyah yaptık…
AltgRup
mirfanK’09
Al güneşi ardına da dur dağların önünde.
Yüreğinden gelsin sesin,
Haykır kalbin patlayana kadar.
Tut ikimiz adına ne kadar dilek varsa,
Yalvar adanan tum beddualara.
Hadi, tut kolumdan sürükle yemini bozulmamış diyarlara.
Yakamozlar acizken sen inatla ayı kovala.
Hadi yosma, al beni tüyü bitmemiş suratlardan.
Hadi
Yosma
Ben aşığım sana.
Artı ve eksilerimle.
mirfanK`
Artı ve eksilerimle.
“… lüks bir cafenin en afili masasında iki adam var. Biz buradayız diyorlar, her geçen saniye sayıları artıyor ve götlerine uymayan çöplerle oynuyorlar…”
Tatlı tabağını hazırlıyor bir kardeş, diğeri de dört tane suyu tepsiye koyuyor.
“top sakallı abinin masasına götür” diyor büyük olanı…
Çok uyumsuz çiftlerle dolu bu ortam. Kızlar çok bakımsız, erkekler de fazla bu havaya. İçeride sürekli bir kahkaha var, masaların birinde bir çift göz ağlıyor diğerinde ise ölen arkadaşın eski sevgilisi peşkeş çekiliyor ve buna -kötü gözle- bakanlar ses çıkarmıyor.
Çakma godomanların masası tatlıyla donatılıyor, belki bu sevimsizlik tatlıya bağlanır…
Kaybedenler çoğunlukta. Hayatın bir yerinden tutmayı marifet sananlar yanıla yanıla oturuyorlar. İki kardeş yiğitçe çalışıyor
Ve artan tatlılar için godomanın birisi işaret yapıyor
Büyük olan tebessümle kardeşine dönüyor”
… bu tatlı sana, bu tatlı bana, hadi mutfağa gidelim!”
mirfanK’09
mirfanK`09
